Wyspa Vulcano uważana była niegdyś za siedzibę boga ognia Vulcano, za świętą wyspę Eola, boga wiatru, a w średniowieczu - za przedsionek do piekła... Składa się ona z trzech wulkanów (w przeszłości z pięciu), z których najniższy - Gran Cratere, lub inaczej Fossa Grande jest aktywny do dziś i posiada wiele kominów, z których wydobywają się fumarole. Ostatnia wielka, katastroficzna erupcja miała miejsce w 1888-90, ale według wulkanologów wulkan wciąż stanowi zagrożenie - więcej, jest uważany za jeden z najbardziej niebezpiecznych wulkanów świata! Jest on również jednym z najlepiej monitorowanych wulkanów.
Piano, obszar między Gran Cratere a górą Aia (najstarszym, dawno wygasłym wulkanem) jest niezwykle zielony, pełen winnic i sadów. Na północno-wschodnim krańcu wyspy znajduje się Vulcanello, połączony z resztą wyspy wąskim przesmykiem, utworzonym z lawy i piasku. Po obu stronach tego przesmyku znajdują się zatoki: na wschodzie Porto di Levante, na zachodzie Porto di Ponente. Zachodnia strona jest spokojna i łagodna, z czarnymi piaskami (Sabbie Nere), natomiast wschodnia jest pełna urwisk, zatoczek i jaskiń.
Przybyszy wita Vulcano silnym zapachem siarki, wydobywającym się z licznych rozpadlin w ziemi, i bulgoczącym błotem. Siarkowe błota mają terapeutyczne właściwości, dlatego wiele osób zażywa kąpieli siarkowych w kąpielisku błotnym na wschód od portu. Niektórzy przyjeżdżają tu jak do sanatorium, inni - przypływają na jeden dzień z Milazzo i wieczorem wracają.